فقط يک بهبود موقت بود و در اواخر سال 1947 ، روت نتوانست در نوشتن زندگينامه خود ، "داستان کودک روت" ، که تقريباً به طور کامل توسط اشباح نوشته شده بود ، کمک کند. در بيمارستان و در خارج از منهتن ، وي در فوريه 1948 با انجام هر فعاليتي که مي توانست عازم فلوريدا شد. پس از شش هفته به نيويورک بازگشت تا در مهماني امضاي کتاب حاضر شود. وي همچنين به کاليفرنيا سفر کرد تا شاهد فيلمبرداري فيلم براساس اين کتاب باشد.
در 5 ژوئن 1948 ، يک روت "مضحک و توخالي" از دانشگاه ييل بازديد کرد تا نسخه خطي داستان Babe Ruth را به کتابخانه خود اهدا کند. وي در ييل با رئيس جمهور آينده جورج اچ دبليو بوش ، که کاپيتان تيم بيس بال ييل بود ، ملاقات کرد. در 13 ژوئن ، روت براي آخرين بار در زندگي خود از ورزشگاه يانکي ديدن کرد و در جشن 25 سالگرد "خانه اي که روت ساخت" ظاهر شد. در اين زمان او خيلي وزن کم کرده بود و در راه رفتن مشکل داشت. روت که از سال 1923 به همراه هم تيمي هاي بازمانده خود معرفي شد ، از يک خفاش به عنوان عصا استفاده کرد. عکس Nat Fein از روت که از پشت گرفته شده است ، در نزديکي صفحه خانه ايستاده و رو به "Ruthville" (ميدان سمت راست) يکي از مشهورترين عکس هاي بيس بال و پرتيراژ است ، برنده جايزه پوليتزر شده است.
روت به نمايندگي از بيس بال آمريکايي لژيون آخرين سفر خود را انجام داد و سپس وارد بيمارستان مموريال شد و در آنجا مي مرد. هرگز به او نگفتند كه سرطان دارد ، اما قبل از مرگش ، آن را حدس زده بود. وي توانست براي چند سفر کوتاه ، از جمله آخرين بازديد از بالتيمور ، بيمارستان را ترک کند.
درباره این سایت